Op dit moment draait Vazken een project in Nieuwegein. Een nieuwbouwproject waarin hij dertig woningen voorziet van alle werktuigbouwkundige installaties. Dit doet hij nagenoeg alleen. Op de vraag of dat niet wat veel is voor één persoon antwoordt hij: “(lacht) Ik red me wel en ik hoor geen klachten dus dan ga ik ervan uit dat het goed gaat.” Deze bescheidenheid komt in alles bij Vazken tot uiting. Hij is rustig en begeeft zich op de achtergrond, maar ondertussen zet hij alles op alles om dit project naar een positief resultaat te brengen. Die ster¬ke wil en ‘drive’ zie je terug in dit project, maar ook voor zijn eigen toekomst.

Gevlucht uit Irak
En dat het hem niet is komen aanwaaien blijkt wel uit zijn verhaal. Als jongen van 16 jaar kwam hij in Nederland. Gevlucht uit Irak, samen met zijn moeder en zusjes. “Het was echt een moeilijke tijd. Mijn vader ging eerst. Met de boot. Toen hij afscheid van ons nam beseften we ons heel goed dat we elkaar misschien niet weer zouden zien.” Wat zijn vader heeft gezien en meegemaakt is verschrikkelijk. En de details wil hij ons liever besparen, maar we weten allemaal wel wat hij bedoelt. Die beelden zijn de wereld overgegaan.

Gaan voor positief
En dat het heel anders had kunnen gaan met Vazken op die leeftijd weten we ook. Die voorbeelden zijn er helaas ook genoeg, maar Vazken besloot direct bij zijn komst in Nederland om te gaan voor positief in plaats van negatief. “Ik wou zo snel mogelijk de Nederlandse taal leren en een opleiding starten. Het moest wel iets technisch zijn, want mijn vader, zelf al 25 jaar automonteur, had mij al heel wat technische kennis meegegeven.”

Alles op alles zetten
Via zijn opleiding is Vazken bij Breman terecht gekomen. “De keuze voor Breman was snel gemaakt. We willen allebei hetzelfde: verder komen. Bij Breman kan ik mijn kennis verbreden en veel ervaring op doen. Breman geeft mij de mogelijkheid en het is aan mij om er iets mee te doen. Ik zal alles op alles zetten om het zo goed mogelijk te doen. Dat ben ik aan mijzelf, maar ook zeker aan mijn vader en mijn moeder verplicht. Zij hebben alles achtergelaten. Hun familie, vrienden, huis en werk. Alles, om hun kinderen een betere toekomst te kunnen geven. Op het verleden heb ik geen invloed, maar op de toekomst wel.”

Een baan kan zoveel meer zijn dan arbeid leveren. Dat hebben we wel geleerd uit het verhaal van Vazken. En we zijn trots dat Breman, ook in dat opzicht, van betekenis kan zijn.

Meer werkverhalen van collega’s