“Gewoon een lief mens” is een veelgehoorde uitspraak van collega’s wanneer ze over haar praten. Nu vraag je je af, wie is dat? Nou, niemand minder dan Yvonne Groen, senior salarisadministrateur bij Breman. In dit portret ontdek je waarom mensen dit over haar zeggen. Maar hoe gewoon is dit eigenlijk? Nieuwsgierig naar haar verhaal en hoe zij energiepositief beleeft binnen Breman, beginnen wij ons interview. Dit keer doen we dat wandelend door haar woonplaats Zwolle – een kwestie van aangename zaken combineren.
“Gewoon een lief mens” is een veelgehoorde uitspraak van collega’s wanneer ze over haar praten. Nu vraag je je af, wie is dat? Nou, niemand minder dan Yvonne Groen, senior salarisadministrateur bij Breman. In dit portret ontdek je waarom mensen dit over haar zeggen. Maar hoe gewoon is dit eigenlijk? Nieuwsgierig naar haar verhaal en hoe zij energiepositief beleeft binnen Breman, beginnen wij ons interview. Dit keer doen we dat wandelend door haar woonplaats Zwolle – een kwestie van aangename zaken combineren.
Onlangs vertelde de app AI aan Yvonne wat ‘hij’ zag toen hij een foto van haar kreeg. Dit was zijn antwoord: een vrouw van 48 jaar die kennelijk gelukkig is. Yvonne, hardop lachend: “Fantastisch toch?” Want de waarheid is dat ze binnenkort 56 kaarsjes op de taart mag uitblazen. Daarin had AI dus geen gelijk, maar over het tweede deel zeer zeker wel. Yvonne: “Ja, over het algemeen ben ik heel gelukkig.” Hoe zorg je daarvoor? Yvonne: “Het heeft alles te maken met balans, hoe je naar situaties kijkt en ermee omgaat.”
Veerkracht
Kun je dat toelichten? Yvonne: “Ik groeide op in de Noordoostpolder als een-na-jongste van zeven kinderen. Het was een liefdevol en gezellig gezin waarin hard werd gewerkt. Mijn ouders hadden een tuinbouwbedrijf. Nou, dat was aanpoten, maar dat vond niemand erg. Oprecht niet, niemand zeurde, je ging gewoon met z’n allen aan de slag. Op mijn veertiende veranderde de situatie. Het ging niet goed met het tuinbouwbedrijf en een faillissement bleek onvermijdelijk. Daarnaast was er ook extra zorg voor één van mijn zussen, omdat zij gehandicapt is. Mijn vader heeft daarna verschillende banen gehad om weer inkomsten te genereren, maar het was financieel niet makkelijk. Op mijn 29ste stierf mijn vader plotseling aan een hartstilstand toen ik op skivakantie was.” Achteraf kan ze inzien dat deze gebeurtenissen een rol hebben gespeeld in haar leven. Het vroeg om veerkracht.
Vertrouwenspersoon
“Van nature ben ik een vrolijk en positief persoon, maar soms zetten situaties en ervaringen je onverwachts stil. Dat kan direct op dat moment of later. Voor mij gebeurde dat rond mijn 45ste. Blijkbaar was ik er toen klaar voor om met mezelf aan de slag te gaan en kon ik de lastige puzzelstukjes op hun plek leggen. Dat traject gaf me veel inzichten over mezelf. Ik leerde onder andere hoe belangrijk het is om je uit te spreken als je ergens mee zit, iets wat ik nu altijd in de gaten houd, zowel thuis als op mijn werk. In mijn rol als vertrouwenspersoon komt dat ook zeker van pas. Mijn ouders probeerden ons kinderen te beschermen, hielden ons wat betreft de situatie uit de wind, met alle goede intenties. Nu zou ik zeggen: maak het bespreekbaar, het zijn lessen voor het leven.”
Breman en De Zonnebloem
“Zowel bij Breman als uit mijn vrijwilligerswerk voor De Zonnebloem haal ik zoveel positiviteit. Het zijn twee heel verschillende werelden, maar ik kom op beide plekken helemaal tot mijn recht in de dingen die ik kan en mag doen. Bij Breman mag ik inhoudelijk meedenken en ideeën aandragen op mijn vakgebied salarisadministratie, plus de rol van vertrouwenspersoon vervullen. Bij De Zonnebloem bloeit mijn zorgzame kant helemaal op. Daar ervaar ik zoveel dankbaarheid. Dat je een lichtpunt bent in iemands leven. De Zonnebloem staat ook symbool voor warmte, licht en positiviteit. Hij keert zich altijd naar de zon toe en volgt het licht. De stichting heeft dat ook als missie: het brengen van licht, vreugde en sociale warmte in het leven van mensen met een beperking. Ik hoop dat alle collega’s binnen Breman dit ook ervaren. Ik probeer hier, zo goed als ik kan, mijn steentje aan bij te dragen.
